Overspoeld

Europa wordt overspoeld. Vluchtelingen spoelen in hun gammele bootjes letterlijk aan in Europa. Anderen komen te voet doorheen de Balkan of kruipen uit de laadruimtes van een vrachtwagen: een massale stroom van mensen. Vreemd genoeg worden deze mensen niet in de eerste plaats als slachtoffers gezien. Met hun andere religie en cultuur bekijkt men hen vooral als een bedreiging van onze democratische waarden en onze mensenrechten.

Met deze omgekeerde bril kijken veel Belgen naar de immigratie van Syriërs en andere slachtoffers van oorlog en geweld in de wereld. Mensen op de vlucht voor oorlog worden meestal opgevangen door de buurlanden. In het geval van Syrië worden 4,5 miljoen mensen opgevangen door de landen rondom Syrië. In 2015 vroegen 35.476 mensen asiel aan in België (Amnesty International, 2016). Als welvarend land hebben we zeker de capaciteit om deze mensen op te vangen. Bovendien gaan we er prat op dat we de mensenrechten respecteren en op dat vlak voelen we ons zelfs superieur aan vele niet-Europese naties. Wel, ‘the proof of the pudding is in the eating’ en ditmaal smaakt de pudding erg zuur.

Migratiebeleid faalt

Europa verplicht vluchtelingen om gevaarlijke routes te nemen en beroep te doen op mensensmokkelaars als ze veiligere oorden willen opzoeken: muren (in Griekenland, Turkije, Bulgarije, Hongarije), prikkeldraad en militaire systemen sluiten de normale grenzen voor deze slachtoffers van oorlog. Het Europees migratiebeleid faalt en dit zorgt voor tienduizenden doden in de Middellandse Zee en nog meer doden op de weg naar Europa.

Ook de Belgische en Vlaamse overheden hanteren graag de omgekeerde bril: wij worden bedreigd en wij zijn het slachtoffer! Bart De Wever pleitte er een aantal maanden geleden voor om de mensenrechten, zoals de opvang van vluchtelingen -geregeld door de Conventie van Genève (1951)- op te geven en te koppelen aan voorwaarden. De mensenrechten gelden dan niet meer voor alle mensen omdat ze mens zijn (dit is de definitie van mensenrechten).

Hoe lang willen we onze blik nog afwenden voor het onrecht dat op dit moment aan de grenzen van Europa aan de gang is?

De recente aanslagen in Parijs en Brussel voeden het idee van een pacifistisch ‘Westen’ versus een gewelddadige ‘moslimwereld’. We moeten onze bril omdraaien. Syrië, het land dat momenteel de meeste vluchtelingen genereert, is het grootste slachtoffer van ‘IS’. Het fundamentalistisch gedachtegoed is mede een reactie op de westerse steun aan landen zoals Israël en Saoedi-Arabië, de houding in de eerste Golfoorlogen, de bombardementen van Libië, de leveringen van wapens.
De directe aanleiding van de recente vluchtelingenstroom is politiek van aard. Er heerst oorlog in Syrië, Irak, Libië, Aden, Afghanistan, het noorden van Pakistan, Somalië, … Wij hebben de morele een juridische plicht om deze mensen te helpen. Ons beleid moet er op gericht zijn deze immigratie in goede banen te leiden. Het initiële spreidingsplan van de EU is een lovenswaardige poging, maar dit moet ondersteund worden door de natiestaten.

Voortrekkersrol

Vlaanderen zou als één van de meer welvarende regio’s van Europa een voortrekkersrol moeten spelen en het respecteren van mensenrechten moeten aanmoedigen in plaats van afremmen. Niet hun of onze waarden zijn het probleem, maar net het feit dat we ‘onze’ waarden –zoals de mensenrechten- met de voeten treden.

Verschillen we wel effectief zo hard van elkaar? Is wat ons verbindt als mens niet net migratie? Hoe lang willen we onze blik nog afwenden voor het onrecht dat op dit moment aan de grenzen van Europa aan de gang is?

Het Sociaal Forum Kempen roept op de afgesproken mensenrechten sterker te gebruiken als leidraad in politieke beslissingen en zo de menselijke ellende te stoppen!

foto: Keoma Zec

Moet ik mij slecht voelen?

Moet ik mij slecht voelen omdat er mensen zijn die mij een naïef meisje vinden, te jong om te begrijpen hoe slecht het gaat met onze samenleving? Ben ik naïef omdat ik geloof dat niet alle vluchtelingen terroristen zijn? Verspil ik mijn tijd met het lezen van soera’s uit de Koran om mijn medeburgers beter te begrijpen? Want de Koran is toch maar een boek vol haat?

Ben ik nu te solidair in een samenleving vol haat?

Moet ik mij slecht voelen omdat mijn partner en ik gastgezin zijn voor een moslim? Want het is toch wel gek dat we ‘een vreemde’ durven binnenlaten in ons appartement. Of nog erger, dat we hem alleen durven laten in ons appartement en een sleutel durven geven! Dat terwijl deze prachtige man ons ziet als twee van zijn kinderen en ons steeds met veel respect benadert. Een prachtig persoon is hij en ik respecteer zijn roots, geloof en cultuur. Ik voel me absoluut niet beter dan hem, omdat ik 100% Vlaams ben. Mag ik dit eigenlijk nog wel zeggen in onze huidige maatschappij? Ben ik nu marginaal? Te solidair in een samenleving vol haat?

Wat is eigenlijk normaal?

Is het normaal dat ik soms noodgedwongen mijn mond houd uit schrik voor reacties van familie, vrienden of mensen uit onze stad? Is het normaal dat ik de laatste tijd vaak opsta met hoofdpijn omdat ik de dag voordien weer tientallen haatberichten heb zien verschijnen op de sociale media? Wat is eigenlijk normaal?

Luid en duidelijk

Ik denk dat ik de antwoorden op mijn vragen al lang weet, maar het nu pas expliciet durf uitspreken. Luid en duidelijk.  Ik zal voortaan, ondanks alle haatberichten aan mijn adres, strijden voor datgene waar ik in geloof: het goede dat nog steeds aanwezig is in de meerderheid van alle mensen in onze samenleving. Ik zal nog steeds luisteren naar ieder individu zijn mening, want iedereen heeft het recht om gehoord te worden. Ik ga mij niet meer schuldig voelen als ik met een individu in dialoog ga en zijn of haar standpunten weerleg. Niet angst en haat zijn de oplossing, maar het durven in dialoog gaan met die ‘onbekende’.

[notification type=”alert-success” close=”false” ]

Het Sociaal Forum Kempen (een Kempens platform van 180 individuen en 26 lidorganisaties) steunt de inhoud van deze brief van Michèle. Achter deze persoonlijke woorden klinkt een belangrijke maatschappelijke en actuele oproep. We roepen burgers en politici op om als ‘richtingaanwijzers voor de toekomst’ te blijven kiezen voor het geloof in het goede van de mens; te vechten voor onze waarden vanuit respect, openheid en vertrouwen én in dialoog te blijven gaan, ook met diegene die we minder kennen. Want enkel vanuit echt contact, kunnen we vertrouwen hebben.

[/notification]