[maxbutton id=”1″]

Tamara staat voor kansen, mogelijkheden en een geloof in een meer solidaire, duurzame en rechtvaardige samenleving. Met de knop hierboven vind je een overzicht van boeiende en lovenswaardige initiatieven in Vlaanderen en in de Kempen, op verschillende terreinen. Het gaat zowel over initiatieven die te maken hebben met belangenverdediging, als over individuele of collectieve keuzes.

Het overzicht past niet op je scherm. Door naar rechts te scrollen krijg je een volledig beeld. Per thema/kolom kan je naar beneden scrollen om meerdere initiatieven te ontdekken die bij dat thema horen. Door de klikken op een initiatief kom je op de betreffende website met meer informatie.

SFK hoopt met dit overzicht inspiratie te bieden aan burgers en beleidsmakers die ook geloven dat onze samenleving nog heel wat socialere keuzes kan maken

Tamara is zeker niet volledig en/of perfect. Ze is zoekende en beseft dat soms duurzame keuzes ook duurder (en daardoor niet altijd vanzelfsprekend) zijn. Toch denken we dat het goed is om haar te leren kennen en ons door haar te laten inspireren. Want onze samenleving heeft er nood aan.

Heb je het gevoel dat er nog iets belangrijk mist in dit overzicht? Dan kan je zelf initiatieven toevoegen, op voorwaarde dat ze passen binnen de doelstelling en politiek onafhankelijk zijn.

Meer informatie, foto’s en verslagen van de avond volgen snel.

Daarom nodigt Sociaal Forum Kempen je uit op “Fuck Tina! Tamara for president!”.

Aan de hand van de reportage “Fuck Tina” van Nigel Williams doorgronden we de hardnekkigheid én de gevolgen van TINA.

TINA staat voor “There Is No Alternative”. Dat is de vaste slogan van alle krachten die hun harde – vaak a-sociale –  beslissingen doordrukken als de enige optie. Deze korte reportage neemt ons mee naar Bristol in Groot-Brittannië waar de gevolgen van zo’n beleid pijnlijk zichtbaar zijn.

Samen met vormingswerkers, leerkrachten, bewuste burgers,… willen we nadenken en ideeën uitwisselen over hoe je deze problematiek bespreekt met diverse doelgroepen én hoe je het geloof in alternatieven kan versterken. Tamara staat immers voor  “There Are Many Alternatives Ready & Available”: er bestaan vele alternatieven. SFK kiest voor Tamara!

Praktisch

• dinsdag 20 februari 2018, 19.30u
• Zaal ’t Antwoord in Turnhout (Otterstraat 114)
• Gratis inkom, inschrijven niet nodig
• Vragen of reacties: info@sociaalforumkempen.be

Organisatie: Sociaal Forum Kempen, met steun van Hart boven Hard

Steunen kan eenvoudig via de sponsorpagina’s hieronder.

Mon Verrydt wandelt met Beweging.net samen in beweging
Peggy Meeuwssen wandelt met de Wandelwendies.

Hou de website van SFK of de Facebookpagina in het oog!

Heeft jouw organisatie een zaaltje waar wat volk terecht kan? En mag dat dienen voor ons engagement? Laat maar weten aan Bieke via info@sociaalforumkempen.be

Overspoeld

Europa wordt overspoeld. Vluchtelingen spoelen in hun gammele bootjes letterlijk aan in Europa. Anderen komen te voet doorheen de Balkan of kruipen uit de laadruimtes van een vrachtwagen: een massale stroom van mensen. Vreemd genoeg worden deze mensen niet in de eerste plaats als slachtoffers gezien. Met hun andere religie en cultuur bekijkt men hen vooral als een bedreiging van onze democratische waarden en onze mensenrechten.

Met deze omgekeerde bril kijken veel Belgen naar de immigratie van Syriërs en andere slachtoffers van oorlog en geweld in de wereld. Mensen op de vlucht voor oorlog worden meestal opgevangen door de buurlanden. In het geval van Syrië worden 4,5 miljoen mensen opgevangen door de landen rondom Syrië. In 2015 vroegen 35.476 mensen asiel aan in België (Amnesty International, 2016). Als welvarend land hebben we zeker de capaciteit om deze mensen op te vangen. Bovendien gaan we er prat op dat we de mensenrechten respecteren en op dat vlak voelen we ons zelfs superieur aan vele niet-Europese naties. Wel, ‘the proof of the pudding is in the eating’ en ditmaal smaakt de pudding erg zuur.

Migratiebeleid faalt

Europa verplicht vluchtelingen om gevaarlijke routes te nemen en beroep te doen op mensensmokkelaars als ze veiligere oorden willen opzoeken: muren (in Griekenland, Turkije, Bulgarije, Hongarije), prikkeldraad en militaire systemen sluiten de normale grenzen voor deze slachtoffers van oorlog. Het Europees migratiebeleid faalt en dit zorgt voor tienduizenden doden in de Middellandse Zee en nog meer doden op de weg naar Europa.

Ook de Belgische en Vlaamse overheden hanteren graag de omgekeerde bril: wij worden bedreigd en wij zijn het slachtoffer! Bart De Wever pleitte er een aantal maanden geleden voor om de mensenrechten, zoals de opvang van vluchtelingen -geregeld door de Conventie van Genève (1951)- op te geven en te koppelen aan voorwaarden. De mensenrechten gelden dan niet meer voor alle mensen omdat ze mens zijn (dit is de definitie van mensenrechten).

Hoe lang willen we onze blik nog afwenden voor het onrecht dat op dit moment aan de grenzen van Europa aan de gang is?

De recente aanslagen in Parijs en Brussel voeden het idee van een pacifistisch ‘Westen’ versus een gewelddadige ‘moslimwereld’. We moeten onze bril omdraaien. Syrië, het land dat momenteel de meeste vluchtelingen genereert, is het grootste slachtoffer van ‘IS’. Het fundamentalistisch gedachtegoed is mede een reactie op de westerse steun aan landen zoals Israël en Saoedi-Arabië, de houding in de eerste Golfoorlogen, de bombardementen van Libië, de leveringen van wapens.
De directe aanleiding van de recente vluchtelingenstroom is politiek van aard. Er heerst oorlog in Syrië, Irak, Libië, Aden, Afghanistan, het noorden van Pakistan, Somalië, … Wij hebben de morele een juridische plicht om deze mensen te helpen. Ons beleid moet er op gericht zijn deze immigratie in goede banen te leiden. Het initiële spreidingsplan van de EU is een lovenswaardige poging, maar dit moet ondersteund worden door de natiestaten.

Voortrekkersrol

Vlaanderen zou als één van de meer welvarende regio’s van Europa een voortrekkersrol moeten spelen en het respecteren van mensenrechten moeten aanmoedigen in plaats van afremmen. Niet hun of onze waarden zijn het probleem, maar net het feit dat we ‘onze’ waarden –zoals de mensenrechten- met de voeten treden.

Verschillen we wel effectief zo hard van elkaar? Is wat ons verbindt als mens niet net migratie? Hoe lang willen we onze blik nog afwenden voor het onrecht dat op dit moment aan de grenzen van Europa aan de gang is?

Het Sociaal Forum Kempen roept op de afgesproken mensenrechten sterker te gebruiken als leidraad in politieke beslissingen en zo de menselijke ellende te stoppen!

foto: Keoma Zec

 Om 19.30u stroomden de eerste deelnemers binnen. De zaal op de bovenste verdieping van het Sint-Jozefinstituut in Geel liep al snel vol met 80 geïnteresseerden in het verhaal van Bruno. “We gingen ervan uit dat het vluchtelingenthema veel mensen raakt, maar deze grote opkomst hadden we niet verwacht” zegt Bieke Dierckx, voorzitster van het Sociaal Forum Kempen.

Crisis

Dat Griekenland een crisis doormaakt is duidelijk voor heel Europa. Toch zijn de cijfers schrijnend: een werkloosheid van 24%, jeugdwerkloosheid van 50%,  een sterke flexibilisering van de arbeidsmarkt, 300 000 hoog-opgeleiden die het land verlaten hebben, 224.000 bedrijven die sinds 2009 de boeken hebben neergelegd, privatiseringen tegen bodemprijzen,… Vandaag leeft 1/3 van de Grieken in armoede.

Solidair in Piraeus

Net als talloze andere Grieken, is Tersago solidair met de vluchtelingen. Hij engageert zich vooral in de haven van Piraeus bij Athene. Op dit moment zitten er op de Griekse eilanden zo’n 6.000 vluchtelingen vast in gesloten detentiekampen, onder toezicht van het leger. Vrijwilligers zijn daar niet toegelaten. Op het Griekse vastenland bevinden zich momenteel zo’n 46.000 vluchtelingen, 20.000 van hen in Idomeni aan de (afgesloten) Macedonische grens.

Griekse vrijwilligers en organisaties doen overal wat ze kunnen. Ze delen voedseloverschotten en kledij uit en geven taallessen. In Lesbos zijn zelfs 4 gewone Grieken genomineerd voor de Nobelprijs van de Vrede. Toch blijkt de situatie van de vluchtelingen erg schrijnend. Dat blijkt ten volle uit de foto’s die Bruno de deelnemers toont. Zolang Europa weigerachtig blijft staan om vluchtelingen toe te laten, dweilen de  Griekse burgers (en de wanhopige vluchtelingen) met de kraan open.

Praattafels

Om de avond af te sluiten konden de aanwezigen terecht aan praattafels waar zij in gesprek gingen  met een ‘buddy’, een voogd, het LOI, ’t Origineel, Indimaj vrouwen, Mensen in Nood. Ook in de Kempen blijkt de rol van vrijwilligers in onze samenleving onmisbaar. Gelukkig willen velen graag hun steentje bijdragen.

Vormingplus Kempen ondersteunde het initiatief.

Kenia

Lieven Corthouts verbleef meer dan vier jaar in het Kakuma-vluchtelingenkamp in de Turkanawoestijn in Kenia. Het is de snelst groeiende stad in de Hoorn van Afrika. Lieven Corthouts legde de dromen en verwezenlijkingen van de jongeren vast in de documentaire Kakuma, the invisible city , maar bouwde er ook een heel crossmediaal project rond.

In Utopolis Turnhout praat Lieven na de vertoning van Kakuma op woensdag 20 april nog graag na. Je kan er ook kennismaken met Kempense initiatieven voor vluchtelingen.

Griekenland

Als de VRT of de Nederlandse Radio 1 overschakelt naar ‘Onze man in Athene’ verschijnt vaak Bruno Tersago op het toneel. Tersago woont sinds 2000 in Griekenland. Zijn verhalen raapt hij op van de straat. Ze zijn nooit vergezocht of moeilijk te begrijpen. Ze vertellen ook van verzet en hoop op verandering. Hij praat in Geel op donderdag 28 april over zijn engagement bij de opvang van vluchtelingen in de haven van Piraeus. Daarna zijn er ook nog praattafels met o.a. het verhaal van een voogd, een pleegouder, een buddy, een LOI, een asielcentrum, een vluchteling, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, …

Beide avonden worden georganiseerd door een heel rijtje partners.

Deze dagen zijn in de eerste plaats bedoeld voor studenten sociaal werk, maar de deuren worden ook opengesteld voor mensen uit het werkveld. De uitgelezen kans dus om mee te komen luisteren naar, ervaringen op te doen, uit te wisselen over wat ons vandaag in het sociaal werk bezig houdt en beweegt.

Sociale bescherming en Ontwikkelingsdoelstellingen

We willen je alvast van harte uitnodigen voor het openingsseminarie van de twaalfde Internationale Dagen. Op woensdag 9 maart 2016 van 9.45u tot 12.00u spreken Luc Cortebeeck (ACV en ILO) en Johan Leman (KUL) aan de campus Geel over hoe het Noorden en het Zuiden zich op een meer duurzame manier tegenover elkaar kunnen verhouden en over hoe sociale bescherming bereikt kan worden tegen de achtergrond van de nieuwe Ontwikkelingsdoelstellingen 2030 van de Verenigde Naties.

Meedoen?

Wil je deelnemen aan het openingsseminarie? Dat kan! Deelname is gratis maar u moet wel inschrijven bij Miek De Cuyper. Stuur haar je gegevens uiterlijk op 3 maart.

Wens je meer informatie over de andere internationale workshops op de volgende dagen? Het volledige programma is in de loop van februari beschikbaar, en wordt op verzoek doorgemaild. Tot op de Internationale Dagen?